संजू हा गावातील एक साधा पण महत्त्वाकांक्षी मुलगा. त्याला लहानपणापासून बाईकची जबरदस्त क्रेझ होती. गावातले मोठे मुलगे बाईकवर फिरताना पाहिलं की त्याच्या मनात एकच विचार यायचा—
“कधी मिळणार रे बाबा आपली बाईक?”
पण घरची परिस्थिती अशी नव्हती की सहज बाईक घेता आली असती. एके दिवशी गावात भव्य क्रिकेट स्पर्धा जाहीर झाली. विशेष म्हणजे, जो “मॅन ऑफ द सिरीज” होईल, त्याला चमचमती नवीन बाईक बक्षीस म्हणून मिळणार होती!
संजूचा आनंद गगनात मावेनासा झाला. क्रिकेट त्याला खूप आवडायचं, पण गावातल्या स्टार खेळाड्यांसमोर त्याला फारसं कोण गांभीर्याने घेत नव्हतं. मित्रांनी टोमणे मारले—
“अरे बाबा, तुझ्या बॅटला अजून धूळच जास्त लागते! तुला बाईकपेक्षा पंक्चरवाल्याची सायकल जास्त शोभते!”
संजूने त्यांना हसून उत्तर दिलं, “बाईक हवी ना? मग जिंकायचंच!”
संजूने ठरवलं, काहीही झालं तरी स्पर्धेत स्वतःला सिद्ध करायचंच! रोज तो क्रिकेटच्या मैदानावर प्रॅक्टिस करू लागला. बॉलिंग, बॅटिंग, फिल्डिंग—सगळ्याचा तो जणू नशा लावून घेतला. संध्याकाळी इतर मुलं मस्त गप्पा मारत बसायची, पण संजू एकटाच सराव करायचा.
त्याने तंत्र सुधारलं. बॅटिंगमध्ये तो आता क्लासिक ड्राईव्ह आणि सिक्स मारण्याचा अंदाज शिकला. फिल्डिंगमध्ये त्याचा वेग वाढला आणि त्याने थ्रो अचूक करायला शिकले. बॉलिंगही सुधारली. आता तो क्रीजवर आत्मविश्वासाने उभा राहायचा.
पहिला सामना – टीमसाठी नायक!
संजूच्या टीमसमोर गावातली एक जबरदस्त टीम होती. पहिल्या इनिंगमध्ये संजूच्या टीमने साधारण स्कोर उभारला—१३५ धावा.
पण समोरचा संघ सहज विजय मिळवण्याच्या तयारीत होता. त्यांची फलंदाजी धडाक्याने सुरू झाली. सामना हातातून जातोय असं वाटू लागलं.
तेव्हाच संजू कॅप्टनकडे गेला आणि म्हणाला, “माझ्यावर विश्वास ठेवा, मी बॉलिंग करू शकतो!”
कॅप्टनला थोडा संशय होता, पण त्याने संजूला चान्स दिला.
संजूने पहिल्याच ओव्हरमध्ये मोठा खेळाडू बाद केला! त्याच्या झणझणीत बॉलिंगमुळे विरोधी संघ प्रेशरमध्ये आला. त्याने चार ओव्हर्समध्ये २ विकेट्स घेतल्या आणि केवळ १५ धावा दिल्या.
अखेरीस, संजूच्या टीमने सामना जिंकला आणि तो हिरो ठरला!
दुसरा सामना – चमत्कारीक फिल्डिंग!
दुसऱ्या सामन्यात संजूने बॅटिंग चांगली केली आणि २८ महत्त्वाच्या धावा केल्या. पण खरी जादू त्याच्या फिल्डिंगमध्ये होती.
विरोधी संघाचा एक बॅट्समन जबरदस्त खेळत होता. सामना पुन्हा हातातून जात होता. अचानक, संजूने डीप मिड-विकेटला अविश्वसनीय झेप घेतली आणि एक हाताने झेल पकडला! सगळं मैदान चकित झालं.
फायनल सामना – विजयी खेळी!
संपूर्ण गाव फायनल बघायला जमलं होतं. संजूच्या टीमसमोर गेल्या वर्षीची विजेती टीम होती. संघाला जिंकायचं होतं, पण संजूला बाईक हवी होती!
प्रथम, विरोधी संघाने मोठा स्कोर उभारला—१६५ धावा. संजूच्या टीमसमोर मोठं आव्हान होतं.
सुरुवातीच्या बॅट्समन पटकन आउट झाले. स्कोर होता ४ विकेट्स ७५ धावा! सामना पुन्हा हातातून जात होता.
संजू मैदानात उतरला. त्याने स्वतःला सांगितलं—“हे शेवटचं चॅलेंज आहे. इथे जिंकलो, तर बाईक माझी!”
त्याने धडाकेबाज बॅटिंग केली. १ चौकार, ३ सिक्स मारत तो सामना शेवटच्या ओव्हरपर्यंत घेऊन गेला. आता ६ चेंडूत १० धावा हव्या होत्या.
पहिला चेंडू—१ धाव.
दुसरा चेंडू—डॉट बॉल!
तिसरा चेंडू—संजूने जबरदस्त सिक्स मारला!
चौथा चेंडू—२ धावा!
आता २ चेंडूत १ धाव हवी होती.
पाचवा चेंडू—संजूने शॉट मारला, बॉल हवेतील होता…आणि सीमेबाहेर चार धावा!
🏆 “मॅन ऑफ द सिरीज!”
गावभर जल्लोष झाला. संजूच्या टीमने विजेतेपद पटकावलं आणि संजू “मॅन ऑफ द सिरीज” ठरला!
बक्षीस समारंभात बाईक त्याच्या नावाने जाहीर झाली. मित्रांनी त्याला उचलून घेतलं, आणि वडिलांचा अभिमान दुपटीने वाढला. तो वडिलांकडे पाहत म्हणाला—
“तुम्ही बरोबर होतात बाबा, मेहनतीचं फळ खूप गोड असतं!”
ही गोष्ट फक्त क्रिकेटची नाही, तर जीवनाची आहे. अपयश, टोमणे, अडथळे येणारच! पण जो हार मानत नाही, तोच विजेता ठरतो!
